Daddy Obama

Na tien weken vakantie weer terug in Nederland struin ik het nieuws af dat ik gemist heb. Ik doe dat vooral via De Wereld Draait Door; lekker goeie bandjes luisteren en Nico. Maar wat zie ik eind maart; opwinding over de komst van Obama naar Nederland. 

Wat een hemel-tergend kinderachtig gedoe, zeg!

Nou ben ik Amerikanofiel; in hart en nieren. Zeg 'Amerika' en ik krijg kippenvel. Zo 'fiel' ben ik. Maar boeit mij die komst van Obama? Nee. Totaal niet. En ik doe niet expres cool of zo. Daar ben ik net iets te volwassen voor. Obama is een prettig ogende man en ik zou graag een biertje met hem drinken. Dat meen ik. Leuke vent. Intelligent. Maar  hem afdweilen alsof hij Jezus Christus is.. 

Waarom gebeurt dat eigenlijk?

Amerika is niet in alle opzichten meer de grootmacht die het was. In het oosten is de reus opgestaan. Onze Amsterdamse Dam is volledig van China als sympathisanten van een vrij Tibet de handelsbelangen met dat land dreigen te verstoren. Is iemand die gênante scene überhaupt opgevallen? China en een aantal andere landen daar omheen domineren de planeet. Dus hoe heet de leider van China, lieve lezers? Precies. Waarom kennen we Obama dan wel? Waarom is Amerika zo belangrijk voor zoveel mensen, ook diegenen die niet in economie geïnteresseerd zijn? Geen hond kan daar antwoord op geven. We volgen als makke lammetjes een infantiele machinerie die Amerika opklopt tot een krankzinnig belangrijk niveau zonder te weten waarom eigenlijk en zonder enige belangstelling te ontwikkelen voor het feit dat dit land zo krachtig de wereld kan blijven domineren en boeien.

Kinderen worden in de studio van DWDD geïnterviewd omdat ze Obama een handje hebben gegeven. Is DWDD een kinderprogramma? Is het het jeugdjournaal? Nee, er kijken volwassen mensen naar DWDD. Volwassen mensen. Die kinderen willen zien die Obama een handje hebben gegeven!
Gatverdegadver.

Obama trad aan na het frustrerende tijdperk van Bush. De man werd, zoals altijd met Amerikaanse presidenten, met overdreven aandacht gevolgd. Omdat hij half neger en democraat is werd hij door die zelfde Nieuwkerkjes en diens conservatief-linke achterban werkelijk de hemel in gemasturbeerd. Iedereen herinnert het zich nog; wat een man, wat een opluchting. Hij gaat het anders doen 

Wat was dan 'het'? En hoe was het dan eerst? Wat zou er eigenlijk precies anders worden? Iets dat we kunnen omschrijven als 'van Bush'? Iets 'Busherigs'? Donder toch op. Amerika's beleid is al een eeuw zo consistent als een Zwitsers uurwerk, of er nou democraten, republikeinen, negers, blanken of binnenkort vrouwen zitten. Kijk naar de grote lijn, vergeet desnoods even de wereldoorlogen, en je ziet een patroon; de constante ontwikkeling van het Amerikanisme in al zijn lelijke maar ook mooie facetten. Maar nee, halleluja Obama hier en Obama daar, we hebben een nieuwe pappa en die gaat het allemaal lekker anders doen.

De dementie van het korte-termijn denken.

Andere vraag: Wie gelooft eigenlijk nog steeds dat een president van welk land dan ook echt macht heeft? Bestaan die mensen überhaupt  nog?

Vrij snel na zijn aantreden kwamen facetten van de 'grote lijn' aan de oppervlakte. Maar mensen willen geen grote lijn zien, dus heette het: Obama is stout; Guantanamo, afluisterpraktijken etc.. Als kleine kinderen, in de weer met een zelf-gefabriceerde vaderfiguur lieten wij die vaderfiguur even snel weer van zijn sokkel flikkeren. We waren boos op het uitblijven van een visie die we die man zelf hadden toegedicht. We hadden hem zelf die sokkel opgeluld. Zo gaat het ook al decennia met ons en Wereldleiders. Gaap.. gaap.. De beste man had hier natuurlijk geen weet van, die voerde gewoon beleid uit... andermans beleid, lieve kinderen.. andermans beleid.

God is ook niet in charge, weet u nog? Dat is het Vaticaan.

Ja en nu komt ie naar Nederland. Opeens is iedereen vergeten dat Amerika zo ongeveer de hele planeet afluistert en wat we daar dan allemaal niet van menen te moeten vinden en Matthijske, de angstige, ultieme waan-van-de-dag volger en al zijn hysterische kijkertjes met hem, nodigt kindjes uit in een studio om te vertellen van handje schudden...

We leven in een post-religieuze fase. Wanneer gaan mensen toch eindelijk hun zelf gefabriceerde Goden loslaten en zelf nadenken? Macht, in mijn ogen, is niet bij de mensen óp camera, daar is macht veel te kwetsbaar voor. Macht, de foute, maar vooral de goede macht, is op de achtergrond, daar waar het veilig is, omdat het in wezen iets mystieks uitdrukt;

Als men naar zijn president kijkt, kijkt men eigenlijk in een spiegel. Net als in een kerk. 

Een president is leider van de consequenties van ons gedrag, niet van dat gedrag zelf.