KLM's luxe-poezen?

Ik ben steward bij de KLM en wil een lans breken voor mijn vliegende collega's en het bedrijf waar ik trots op ben.

De laatste tijd horen we dat het bedenkelijk gaat met de Europese luchtvaart en dus met KLM. In de verwarring en angst die hierdoor ontstaat zoeken mensen naar een boeman. Steeds vaker komt men uit bij het vliegend personeel van KLM. Ik dus. Wij zouden 'luxe-poezen' zijn die op tropische eilanden de schamele euro's van KLM zitten op te souperen en thuis te veel vrij krijgen. Exotische kiekjes van dit zelfde personeel op social media schijnen daarbij leidend in de meningsvorming te zijn.

Wel, laat mij je vertellen hoe het echte leven in de lucht eruit ziet.

Volgens het CBS staat ons beroep in de top vijf van fysiek en mentaal vermoeiendste beroepen in Nederland. Dat is geen nieuwtje voor mij want ik doe dit werk al 18 jaar. Als vrienden mij naar die vermoeidheid vragen is het lastig om dat uit te leggen. Die vermoeidheid is namelijk een ingewikkelde cocktail van jetlags, nachten overslaan, vele uren dienstverlening, op scherp staan qua veiligheid, maar ook het hele 'leven' op 10 kilometer hoogte, met in en uit geperste lijven, geluidsoverlast en straling. Daarbij komt dat, anders dan jullie, wij niet op vakantie zijn; een week van huis is voor ons een uitzondering (een week waarin we ook nog korte vliegopdrachten uitvoeren). Dus we doen dit trucje al snel vier, vijf keer per maand.

Jaar in, jaar uit.

KLM is wereldwijd koploper in het verschaffen van genoeg vrije dagen om deze constante fysieke en mentale druk het hoofd te bieden. Het vliegrooster dat hierdoor ontstaat levert een uitgeslapen crew op die daardoor - en dat is het belangrijkste -  strikt veilig kan handelen. Dat eerste merkt de klant (wij scoren al jaren hoog op service) en dat laatste ziet de klant vaak niet. Maar het is er altijd, ondanks de vermoeidheid.

Een KLM-steward(ess) is dus iemand die jou uitgeslapen en veilig vervoert, die eenmaal op bestemming doodop op de kamer aankomt, die na een onrustig slaappatroon (door tijdverschil), maar wel minstens 24 of 48 uur rust weer aan boord staat om tijdens een nachtvlucht wederom veiligheid en service te geven en die daarna een paar dagen nodig heeft om van deze tour de force te herstellen, want de volgende vlucht komt er al weer aan. 

Jaar in, jaar uit.

Lieve collega's, plaats vooral kiekjes van die 'tropische uitzonderingen'. En reizigers, gebruik je verstand als je de media volgt. Jullie kunnen bovenstaande rekensom ook zelf maken.

Bedankt, namens mijn duizenden collega's.